صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۰

أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلًا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلَّا يَضِلُّوا عَنْهُ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ.

توئى آنکه براى بندگانت درى به سوى عفوت گشوده ‏اى، و آن را توبه و بازگشت نامیده ‏اى، و بر آن در از وحى و پیغام خود راهنمائى قرار داده ‏اى تا از آن گمراه نشوند، پس تو خود: که نامت جاوید (یا داراى برکت و احسان) است: فرموده ‏اى (قرآن کریم «س 66 ى 8( توبوا الى الله توبه نصوحا عسى ربکم ان یکفر عنکم سیئاتکم و یدخلکم جنات تجرى من تحتها الانهار، یوم لایخزى الله النبى و الذین امنوا معه نورهم یسعى بین ایدیهم و بایمانهم یقولون: ربنا اتمم لنا نورنا، و اغفر لنا، انک على کل شى‏ء قدیر): به سوى خدا توبه کنید توبه‏ ى خالص و پاکیزه (بس براى خدا، از گناهان پشیمان شوید از جهت اینکه برخلاف رضاى خداى تعالى بوده، نه از جهت ترس از آتش که آن توبه نیست، چنانکه خواجه نصیرالدین طوسى «رحمه الله» در تجرید فرموده) امیدوار باشید که پروردگارتان گناهانتان را از شما بپوشاند (بیامرزد) و شما را به بهشتها و باغهائى که جویها از زیر (درختان) آن روان است درآورد.