صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۷ - فراز ۷

بَلْ مَلَكْتَ -يَا إِلَهِي- أَمْرَهُمْ قَبْلَ أَنْ يَمْلِكُوا عِبَادَتَكَ، وَ أَعْدَدْتَ ثَوَابَهُمْ قَبْلَ أَنْ يُفِيضُوا فِي طَاعَتِكَ، وَ ذَلِكَ أَنَّ سُنَّتَكَ الْإِفْضَالُ، وَ عَادَتَكَ الْإِحْسَانُ، وَ سَبِيلَكَ الْعَفْوُ.

چنین نیست بلکه- اى خداى من- تو کار ایشان را مالک و قادر بوده ‏اى پیش از آنکه بر بندگى تو توانا شوند، و پاداششان را آماده نموده ‏اى پیش از آنکه به فرمانبریت درآیند، و این براى آنست که طریقه‏ ى تو انعام، و روش تو احسان و نیکى، و راه تو عفو و گذشت است.